‘De medische wereld trok mij altijd al aan’ - Ruiz Herrenberg
‘Mens en Techniek biedt the best of both worlds’
Gastblog door Ruiz Herrenberg,
student Mens en Techniek en bestuurslid DCA
student Mens en Techniek en bestuurslid DCA
RuizHerrenberg
Bon dia, ik ben Ruiz Herrenberg (22) en ik zit nu in mijn derde jaar van de studie Mens en Techniek met als specialisatie Gezondheidszorg Technologie op de Hogeschool Rotterdam. Naast mijn studie heb ik een bestuursfunctie als secretaris van de Dutch Caribbean Association Rotterdam (DCA), een actieve studentenvereniging voor Caribische studenten.
In deze blog vertel ik over mijn studie en waarom ik ervoor gekozen heb.
Roots
Ik ben geboren in Amerika en opgegroeid in Nederland en Suriname, maar ik heb ook 3 jaar op Bonaire en 3 jaar op Curaçao gewoond. Ik ben opgegroeid in Nederland, Suriname, Bonaire en Curaçao! Ik heb kunnen genieten van de warmte van zowel Suriname als de eilanden die ik allemaal mijn thuis kan noemen.
‘Fysiotherapie was toch niet de juiste
keuze voor mij’
keuze voor mij’
Eerste studiekeuze
Na het behalen van mijn middelbareschooldiploma heb ik een jaar Fysiotherapie gestudeerd aan de Hogeschool Utrecht omdat ik altijd al sportfysiotherapeut wilde worden. Tijdens dit eerste studiejaar verdiepte ik mezelf beter in mijn toekomstplannen en kwam ik erachter dat Fysiotherapie niet de juiste keuze was voor mij.
De medische wereld heeft mij altijd aangetrokken en ik was vastberaden om in deze wereld te blijven. Innovatie en techniek spreken mij ook heel erg aan, dus ben ik me gaan oriënteren op studies in die richting.
‘Mens en Techniek is een moderne en praktijkgerichte studie’
Mens en Techniek
Het werd Mens en Techniek, een studie die mij the best of both worlds biedt. Deze HBO-studie is in verschillende Nederlandse steden te vinden, maar ik koos voor Rotterdam omdat de meerderheid van mijn vrienden er wonen. Het is voor mij belangrijk om mijn sociale leven te kunnen combineren met mijn studie.
‘Ik koos voor Rotterdam zodat ik mijn sociale leven kon combineren met mijn studie’
Projectgroepen
De studie is modern en nog in ontwikkeling. Je wordt echt opgeleid door middel van beroepsbekwaamheid en praktijkgerichte vraagstukken. Met een combinatie van vakken, zoals: elektrotechniek, anatomie, gezondheidsrecht en biologie. Gedurende de studie werk je vooral in projectgroepen, waarbij je beroepsproducten moet opleveren die nauw aansluiten bij de huidige situatie en praktijk.
Stage Erasmus MC
Ik doe op dit moment mijn derdejaars stage op de afdeling Neurowetenschappen in het Erasmus Medisch Centrum. Mijn stageopdracht is het opstellen van een adviesrapport over het ontwikkelen van een nieuw diagnoseapparaat voor hersen- en longpatiënten. Volgend jaar ga ik de minor Beyond Borders volgen en een half jaar in het buitenland studeren.
‘Als afgestudeerd zorgingenieur kun je
veel kanten op’
veel kanten op’
Zorgingenieur
Als je de studie Mens en Techniek hebt afgerond heb je de titel zorgingenieur en kun je aan de slag in het ziekenhuis als medisch technicus of binnen een bedrijf als adviseur. De kansen en richtingen waar je op kan gaan met deze studie zijn heel divers. Je kan je specialiseren tot interventietechnicus of een masterstudie als Gezondheidswetenschappen of Biomedical Technology and Biology aan de universiteit volgen.
Toekomstplannen
Op dit moment ben ik me nog aan het oriënteren
op de verschillende mogelijkheden, maar na het behalen van mijn bachelor denk ik toch de master Health Care Management aan de Erasmus Universiteit te gaan volgen.
‘Je studententijd is een nieuwe fase waarin je jezelf beter leert kennen’
TIPS VAN RUIZ:
- Verandering is normaal. Aan het begin van je studententijd begint een nieuwe fase en ontwikkeling van jezelf. Je leert jezelf kennen, waardoor jouw toekomstvisie ook verandert. Laat je in deze mooie periode leiden door jouw interesses en probeer niet te veel beïnvloed te raken door de verwachtingen van de buitenwereld. Het kiezen van een studie is een spannend moment in je leven en het hoeft niet in een keer raak te zijn.
- Ga (online) proefstuderen, volg (online) open dagen en probeer in gesprek te gaan met studenten. Hierdoor kan je een beter beeld krijgen van de studie en jouw mogelijkheden. Check hiervoor de websites van de hogescholen.
DCA
DCA is een studentenvereniging voor iedereen die affiniteit met of interesse heeft in de eilanden van het Caribisch Koninkrijk. Als secretaris werk ik nauw samen met de andere bestuursleden, zorg ik voor de notulen en structuur van alle documenten en houd ik mij bezig met interne en externe communicatie van DCA, zoals het versturen van verschillende mails naar onze leden en het reageren op vragen en verzoeken die gedaan worden door zowel leden als bedrijven. Door in een vereniging als DCA – die zich inzet voor de sociale en professionele ontwikkeling van de studenten – te zitten heb ik de kans gekregen om een bijdrage te leveren aan de Community en de eilanden. Ook heeft het mij de kans gegeven om waardevolle ervaringen en leermomenten mee te maken en connecties te maken die mij zeker vooruit gaan helpen in mijn dagelijkse- en professionele omgeving.
‘Een buitenlandstage raad ik iedereen aan’ - Anouk van den Berg
‘Tijdens de bevallingen pufte ik heel hard mee’
Gastblog door Anouk van den Berg,
masterstudent Geneeskunde/coassistent
masterstudent Geneeskunde/coassistent
AnoukvandenBerg
De 25-jarige Anouk van den Berg – geboren en getogen op Curaçao – is druk bezig met haar master Geneeskunde aan de Universiteit Leiden. Begin 2023 liep ze 8 weken stage in Suriname voor haar coschap gynaecologie en obstetrie (verloskunde).
In dit blog blikt Anouk terug op deze bijzondere en leerzame ervaring.
Warm gevoel
Als ik denk aan mijn tijd in Suriname krijg ik er een warm gevoel van. Ik heb in totaal 10 weken in Paramaribo vertoefd, en het voelde voor mij al heel snel als een tweede thuis.
De mensen zijn zo warm en ze hebben zoveel levenslust. Naar mijn gevoel meer dan de mensen op Curaçao. En dit zeg ik als een Yu di Kòrsou, dus dat betekent wat.
‘Paramaribo voelde al snel als een tweede thuis’
In het ziekenhuis
Mijn stage begon op 23 januari in het Diakonessenhuis, het ziekenhuis in Paramaribo. En wat vond ik het spannend! Ik was voordat de stage begon al langsgegaan bij het Diakonessenhuis.
Mijn pas werd aangemaakt en ik kreeg een rondleiding en uitleg over de indeling van de stage: eerst drie weken op de afdeling gynaecologie en obstetrie, daarna drie weken op de verloskamers en vervolgens de laatste twee weken op de polikliniek.
‘Stagelopen bij gynaecologie, in de verloskamers en op de polikliniek’
Op de afdeling gynaecologie en obstetrie
Op deze afdeling was het onze taak als coassistent om alle postnatale controles te doen: een kort gesprek over hoe het ging met moeder en kind en een volledig lichamelijk onderzoek van beiden voordat ze naar huis mochten.
Daarnaast was het de bedoeling dat we in de derde week van onze stage visites liepen voor de helft van de opgenomen patiënten. Tijdens de visite evalueren de artsen samen met de verpleegkundigen de patiënten die in het ziekenhuis liggen. Er wordt dan bijvoorbeeld gevraagd hoe het met de patiënt gaat, wat de laatste klachten zijn, wat de laatst bekende labwaarden zijn en of de medicijnen moeten worden aangepast.
Werk aan de winkel
Op basis van die informatie werd een beleid bepaald. Dit kon van alles zijn. Als het goed ging met de patiënt dan kon het zo simpel zijn als ‘beleid: vandaag ontslag en naar huis’. Echter, als het nog niet goed ging met de patiënt, dan was er werk aan de winkel. Dit kon dan onder andere bestaan uit (opnieuw) lichamelijk onderzoeken, medicatie ophogen of afbouwen of opnieuw bloedprikken, om dan weer op basis van de bloedwaarden het beleid aan te passen.
‘Als coassistent draai je gewoon mee op de afdeling’
Taken
Kortom, als de zalen en kamers op de afdeling vol lagen, had je als coassistent al snel veel werk. Afhankelijk van de arts die mij begeleidde kreeg ik dan bepaalde taken.
Dit kon zeer uiteenlopen maar bestond voornamelijk uit het lab (na)bellen, lichamelijk onderzoek verrichten, ontslagbrieven schrijven en de klachten van patiënten die net waren opgenomen volledig in kaart te brengen.
‘Heel leuk en inspannend om zelf bevallingen te mogen begeleiden!’
Op de verloskamers
Daarna was het tijd om naar de verloskamers te gaan. Hier bevielen de zwangeren en was het de taak van de coassistent om de verloskundigen te helpen waar mogelijk. Als je bij een paar bevallingen de verloskundige had geassisteerd, mocht je ook zelf bevallingen begeleiden, uiteraard onder toeziend oog van de verloskundige.
Rood van het meepuffen
Dit vond ik heel leuk en heel inspannend! Nadat ik mijn eerste bevalling had begeleid, zei de verloskundige tegen mij: ‘Anouk, je bent helemaal rood!’, waarop ik antwoordde: ‘Dat komt door het meepuffen!’.
Op de polikliniek
Als je helemaal uitgepuft bent van de verloskamers dan ben je klaar voor de twee weken stage op de polikliniek. Sommige coassistenten kiezen ervoor om een van deze twee weken door te brengen op een medische post in het binnenland. Ik heb hier uiteindelijk niet voor gekozen in verband met de drukte op de polikliniek. Het is de bedoeling dat je hier de nieuwe patiënten in kaart brengt en de patiënten ziet die zijn doorgestuurd door de huisarts en diezelfde dag nog gezien moeten worden.
‘Ik heb een ontzettende leuke tijd gehad in Suriname!’
Waardering
Al met al heb ik een ontzettend leuke tijd gehad in Suriname. Als coassistent in het Diakonessenhuis had ik heel erg het gevoel dat mijn inzet en hulp gewaardeerd werd. Dat maakte het zo ontzettend leuk: het gevoel dat je echt mensen aan het helpen bent.
Buitenlandstage: altijd doen!
Mijn advies voor alle (geneeskunde)studenten: volg stages in het buitenland! Je maakt zoveel nieuwe vrienden, kennissen en collega’s. Je leert een nieuwe cultuur kennen, woorden en zinnen in een nieuwe taal, een nieuwe omgeving.
De ervaringen die je opdoet neemt niemand je ooit meer af. De herinneringen gaan je bijblijven voor het leven.
Anouk is vaste gastblogger op UCC. Lees ook haar andere blogs: Coschappen Nederland, Toelating Geneeskunde Leiden en Welkom in Leiden.
Voordat Anouk met haar stage begon verkende ze eerst – samen met haar moeder – het mooie Surinaamse binnenland. Lees hieronder hun avonturen!
Mijn stage begon op maandag 23 januari. Ik had de twee weken voordat mijn stage begon vakantie en had besloten om met mijn moeder samen alvast naar Suriname te vliegen. Onder het mom van ‘dan kunnen we de boel daar samen verkennen’. En dat hebben we zeker gedaan!
Het hoogtepunt van onze tijd samen was onze trip naar het binnenland. We verbleven daar in een ‘nature resort’ genaamd ‘Anaula’. Hier werd alles voor ons geregeld, van het eten tot het programma was alles tot in de puntjes verzorgd. We zijn drie dagen in dit resort gebleven en in die tijd hebben we ontzettend veel leuke dingen gedaan. Om daar te komen moesten we met de bus zo’n drie uur vanuit Paramaribo richting Atjoni. Hier namen we een bootje, ook wel korjaal genoemd, en voeren we in zo’n 50 minuten over de Suriname rivier naar Anaula.
De eerste dag hebben we gezwommen bij de Ferulassi stroomversnelling in de Suriname rivier en in de avond hebben we een boottocht gemaakt op zoek naar kaaimannen. Mijn moeder had er eentje gespot die er helaas heel snel vandoor was.
De tweede dag hebben we aan het eind van de ochtend een dorpswandeling gemaakt naar een van de dorpen in de jungle genaamd ‘Nieuw Aurora’. Later op de dag hebben we een wandeling gemaakt door de jungle. Hier kregen we van onze gids allemaal tips en tricks aangeleerd, voor als we ooit zouden verdwalen in de jungle. Tijdens deze wandeling kwamen we veel meer dieren tegen dan de avond ervoor, waaronder tamme aapjes! Na het avondeten werd er een cultureel dansoptreden opgevoerd door de mensen die verderop in het dorp ‘Nieuw Aurora’ woonden.
Op de laatste dag konden we vooral lekker ontspannen aan het zwembad. En natuurlijk heb ik de aapjes in het bos weer opgezocht om afscheid te nemen.
‘Bij Sportkunde kun je studeren én sporten’ - Mitchell de Palm
‘Pas bij mijn derde opleiding was het raak’
Interview met Mitchell de Palm,
TOP Trainee en Sportbeleidsadviseur bij het Openbaar Lichaam Bonaire
TOP Trainee en Sportbeleidsadviseur bij het Openbaar Lichaam Bonaire
MitchelldePalm
De Bonairiaanse Mitchell de Palm (29) vertrok begin 2022 als TOP Trainee naar zijn geboorte-eiland om er als Sportbeleidsadviseur bij het Openbaar Lichaam Bonaire (OLB) te gaan werken.
Deze leuke baan dankt Mitchell o.a. aan zijn opleiding Sportkunde bij de Fontys Hogeschool Eindhoven.
Eerst Ergotherapie
Sportkunde was niet Mitchells eerste keuze. Toen hij zich op de middelbare school ging oriënteren op een studie wist hij één ding zeker: hij wilde een opleiding doen waarbij hij zelf actief bezig kon zijn. Na een online zoektocht en een gesprek met de decaan kwam hij uit bij de HBO-opleiding Ergotherapie bij Hogeschool Zuyd in Heerlen.
Switchen van opleidingen
Mitchell koos in eerste instantie voor Ergotherapie omdat hij het idee had dat hij daar ongeveer hetzelfde zou leren als bij Fysiotherapie. Zijn verwachting bleek niet helemaal te kloppen. Een ergotherapeut helpt mensen die door lichamelijke of psychische klachten de gewone, dagelijkse dingen niet meer kunnen doen. Mitchells interesse ging meer uit naar sport & beweging.
Ook de opleiding Biometrie die hij in zijn tweede studiejaar probeerde was het niet helemaal. Pas bij de derde switch was het raak: Sportkunde bleek de juiste keuze te zijn.
‘Ik wilde graag een opleiding waarbij ik zelf ook fysiek bezig kon zijn’
Brede studie
Hij voelde zich al snel thuis in deze opleiding waarin je o.a. leert hoe het menselijk lichaam functioneert en hoe je dit kunt meten. Sportkunde is een brede studie, je leert er van alles over anatomie, fysiologie maar ook over beleid, financiën en marketing. Van ‘hoe werkt een grote sportorganisatie’ tot ‘hoe meet je de prestaties van een topatleet’.
‘Bij Sportkunde leer je van alles: anatomie, fysiologie, beleid, financiën en marketing’
Minor Sports Performance
Vooral het analyseren van sportprestaties vond (en vindt) Mitchell erg interessant. Hij koos dan ook voor een Minor Sports Performance waarin hij topsporters ging begeleiden. Zijn focus lag daarbij op het trainen, coachen en begeleiden van topsporters bij verschillende topsportorganisaties: het Centrum voor Topsport en Onderwijs (CTO) en de Rugby Academy Zuid (RAZ).
Mitchell werkte tijdens zijn minor samen met alle betrokken partijen, waaronder ook middelbare scholen om een speciaal programma neer te zetten voor jongeren. Het doel was op een efficiënte manier een balans creëren tussen trainen en studeren.
‘Tijdens mijn Minor Sports Performance lag de focus op het begeleiden van topsporters’
Van Maastricht naar Eindhoven
Aan het begin van zijn studie woonde Mitchell in Maastricht en reisde hij elke dag naar Heerlen. In zijn vierde studiejaar verhuisde hij naar Eindhoven. Dat maakte het zoveel makkelijker. Hij heeft na 6 jaar nog steeds contact met zijn medestudenten uit die tijd, via een groepsapp. Veel van hen zijn Bewegingswetenschappen gaan studeren of de management kant opgegaan
‘Ik heb na 6 jaar nog steeds contact met mijn medestudenten uit die tijd’
Mitchells tips:
- Kies vooral een studie die bij je past. Ben je introvert? Kies dan geen studie waarbij je veel gesprekken met vreemden moet voeren. Ben je actief? Kies dan geen zittend beroep.
- Stel veel vragen voordat je daadwerkelijk naar Nederland gaat, voldoende informatie zorgt voor een zachte landing in Nederland. Houd sowieso rekening met de cultuurshock, bouw een support system, vrienden en familie. Ook al komen ze niet van de eilanden, veel medestudenten maken hetzelfde mee, je bent niet alleen!
- Maak een financieel overzicht, zodat je alle kosten goed op een rijtje hebt. Probeer ook te sparen, je hebt ongeveer 5.000 Euro nodig voor je woonruimte. Je bent er zeker minimaal een half jaar mee bezig, en dan heb je nog geen betonnen vloer, geen gordijnen, geen verlichting etc. Ik heb aan mijn nicht gevraagd of zij naar de bezichtiging kon gaan, zo kwam ik aan mijn kamer.
- De taalbarrière was voor mij ook lastig, vooral door het Noord-Brabantse accent en de woorden die ik niet kende. Gelukkig kreeg ik meer tijd voor examens en mocht ik een woordenboek meenemen.
- Op vakantie in Nederland? Nog beter, ga dan zelf langs de onderwijsinstellingen. Je kan bij veel hogescholen proefstuderen. Online is niet altijd de realiteit.
Wil je weten hoe de baan van Mitchell eruitziet? Kijk dan deze video en volg hem op Linkedin en Facebook.
Het OLB heeft momenteel meerdere vacatures op sportgebied: https://unitedcarecaribbean.com/jobs/teamleider-sportorganisatie-bonaire/
‘Always follow your gut’ - Samantha Schwengle
‘In mijn master HPIM kwamen theorie en praktijk perfect samen’
Gastblog door Samantha Schwengle,
trainee Healthcare Consultant
trainee Healthcare Consultant
SamanthaSchwengle
Mijn naam is Samantha Schwengle, ik ben 24 jaar en ik ben geboren en getogen op one happy island Aruba. In deze blog vertel ik jullie over mezelf en mijn studiekeuzes. Ik sluit af met een paar tips!
Bij de Universiteit van Maastricht (UM) heb ik mijn bachelors Biomedical Sciences afgerond en daarna koos ik ervoor om twee masters te gaan doen. Eerst de master in Biomedical Sciences en daarna de master in Healthcare Policy, Innovation and Management (HPIM).
Waarom koos ik voor de studie Biomedische Wetenschappen?
Als kind had ik al interesse in biologie en hoe alles in elkaar zit. Daarom koos ik op de middelbare school voor het natuurwetenschappen pakket. Ik wilde sowieso richting gezondheidszorg gaan, mijn eerste keuze was Geneeskunde. In 2015 heb ik helaas de decentrale selectie van de UM niet gehaald.
‘Als kind had ik al interesse in biologie en hoe alles in elkaar zit’
Tweede keuze
Biomedische wetenschappen was mijn tweede keuze. Bij die bachelor ligt de focus op theorie, maar we kregen ook veel ‘practicals’ waar je in het laboratorium de technieken leert. Voor mijn master koos ik de specialisatie nutrition, physical activity en metabolism – tijdens mijn bachelor raakte ik geïnteresseerd in deze onderwerpen – en zo had ik ook meer contact met patiënten en proefpersonen.
Healthcare Policy, Innovation and Management
Tijdens mijn master in biomedische wetenschappen hoorde ik over de HPIM master. Het leek mij interessant om mijn kennis van biomedische wetenschappen te kunnen combineren met management en beleid.
‘Hoe verschilt de gezondheidszorg tussen Nederland en de eilanden en wat kunnen we van elkaar leren?’
Lid van AMA
In het laatste jaar van mijn master biomedische wetenschappen ben ik lid geworden van de lezingcommissie van AMA , een vereniging van zorgstudenten met een Caribisch-Nederlandse achtergrond die in Nederland studeren of werken.
Van elkaar leren
In 2021 was ik betrokken bij de organisatie van het Caribbean Healthcare Symposium, met als thema ‘healthcare finance on the islands’. Dit inspireerde mij om meer te leren over beleid en hoe dat de gezondheidszorg beïnvloedt. En ook: hoe verschilt de gezondheidszorg tussen Nederland en de eilanden, en – vooral – wat we van elkaar kunnen leren.
‘Mijn studiejaren in Maastricht zullen altijd een speciale plek in m’n hart hebben’
Waarom Maastricht?
Maastricht is een oude stad met een gezellige en rustige sfeer. De Universiteit van Maastricht is heel internationaal met studenten van veel verschillende landen. Ook hun Probleemgestuurd Onderwijs (PGO) sprak mij erg aan.
‘Ik heb veel mooie momenten meegemaakt met mijn Caribische vrienden die ook in Maastricht studeerden’
Engelstalig onderwijs
Mijn bachelor en master waren helemaal in het Engels.
De keuze om Engelstalige studies te volgen in Maastricht was echt een hele goede! Ik heb zo via de universiteit verschillende nationaliteiten en culturen leren kennen van mijn medestudenten.
Maar ook veel mooie momenten meegemaakt met mijn vrienden van de ABC-eilanden die ook in Maastricht studeerden.
Die zes jaren in Maastricht zullen altijd een speciale plek in m’n hart hebben.
Waarom is Healthcare Policy, Innovation and Management een leuke master?
Omdat theorie en praktijk samen komen. Wij hadden bijvoorbeeld met elk blok een groepsopdracht; dan pasten we de theorie van een blok toe op het beleid van een ministerie. Heel praktisch dus! De focus ligt op internationale gezondheidssystemen, patiëntrelaties en zorgprocessen. Denk aan E-health, gezondheidseconomie, kwaliteitsmanagement, of innovatie management.
‘Begin vroeg met het regelwerk voor je studie in Nederland!’
Tips
Kijk breed naar alle mogelijkheden. Stel vragen aan mensen die bezig zijn met een studie, of een beroep hebben dat je interessant vindt. Als laatste zeg ik ‘always follow your gut’,
Het is namelijk belangrijk dat jij zélf de studie en de stad leuk en interessant vindt, zodat je gemotiveerd blijft. En begin vroeg met dingen te regelen voor je studie in Nederland, zoals een kamer zoeken. Succes!
Online kun je veel informatie vinden:
- Check de virtual campus tour op de website van de Universiteit Maastricht.
- Check de ambassadors die aan de studies verbonden zijn; hen kun je via social media vragen stellen over de studie.
- Mail mij gerust met vragen over Biomedische Wetenschappen, HPIM, Maastricht of Rotterdam: schwenglesamantha@gmail.com
- Of stuur een berichtje via LinkedIn, daar ben ik actief (en dat raad ik jou ook aan!): Samantha Schwengle
Meer weten over de studie Biomedical Sciences? Check het via de UCC routekaart!
Geneeskundestudent Warren Lasten schreef twee leuke blogs over het PGO van de Universiteit van Maastricht.
‘Werken in de psychiatrie is mooi en uitdagend’ - Charissa Petronia
Charissa Petronia,
sociotherapeut bij Mental Health Caribbean Bonaire
‘Praten over gevoelens gaat beter in je eigen taal’
De Curaçaose Charissa Petronia werkt als sociotherapeut bij Mental Health Caribbean Bonaire. Ze groeide deels op in Nederland en deels op Curaçao. Daar studeerde ze – na de HAVO – Social Work aan de University of Curaçao (UoC).
Werken in de psychiatrie
Charissa is blij dat ze gekozen heeft voor werken in de psychiatrie. Haar baan bij MHC is interessant, divers en uitdagend. “Ik vind het mooi dat je als sociotherapeut bij MHC breed ingezet wordt. Je wordt niet in een hokje geduwd en kan op veel vlakken kennis en ervaring opdoen. Zo kunnen we veel verschillende soorten cliënten helpen.”
Eigen cultuur en taal
In haar vak is het belangrijk om Papiaments te kunnen spreken en de cultuur te kennen van het eiland waar je werkt. Praten over gevoelens en pijnlijke ervaringen gaat nu eenmaal beter in je eigen taal.
Ook kennis van de lokale cultuur is volgens Charissa onmisbaar. “Ook al spreken we allemaal Papiaments, elk eiland heeft zijn eigen cultuur. Pas als je die kent dan word je echt toegelaten als therapeut. Ik heb dat als Yu di Kòrsou ook moeten leren.”
Later ook sociotherapeut worden?
Charissa heeft een paar belangrijke tips voor scholieren die later ook graag in de psychiatrie willen werken: leer aandachtig luisteren en helder communiceren. Volg tijdens je studie de vakken waarbij je jezelf goed leert kennen.
Wil je meer weten over Charissa? Volg haar op Facebook, Instagram en Linkedin
TIP: Meer informatie over wat je kunt worden met de studie Social Work? Bekijk dan ook de video van Charissa’s collega Mireille Joseph en lees de stories van Sharsy Anthony en Kimberly Marlin
Mental Health Caribbean is de grootste GGZ-instelling voor Caribisch Nederland. MHC organiseert in opdracht van het Zorgverzekeringskantoor Caribisch Nederland de psychische, psychiatrische en verslavingszorg op Bonaire, Saba en Sint-Eustatius.
Stagelopen bij Mental Health Caribbean?
MBO-studenten SPW, GGZ AGOOG, SPH, MWD, verpleegkundigen, psychologiestudenten en beleidsstagiaires en afstudeerstudenten zijn van harte welkom voor een stage van minimaal 6 maanden. Voor meer informatie kan je contact opnemen met Mental Health Caribbean via het e-mailadres secretariaat@mentalhealthcaribbean.com.
‘Je moet liefde hebben voor dit vak’ - Mireille Joseph
Mireille Joseph,
sociotherapeut bij Mental Health Caribbean Bonaire
‘Met geduld en passie kom je ver als sociotherapeut’
Mireille Joseph (30 jaar) is een yu di Kòrsou die na het VSBO de opleiding Sociaal Pedagogisch Werk (niveau 4) volgde bij de SBO-onderwijsinstelling Ban Bria op haar geboorte-eiland. Na de opleiding werkte ze vijf jaar in de verslavingszorg bij Stichting Brasami.
Nieuwe uitdaging
Na die vijf jaar was Mireille toe aan een nieuwe uitdaging. Ze solliciteerde bij Mental Health Caribbean Bonaire bij de afdeling Kind & Jeugd. Ze werd aangenomen en maakte de overstap naar Bonaire. Haar nieuwe functie bleek de challenge te bieden die ze zocht; het werken met kinderen in de leeftijd 5 tot 14 jaar was nieuw voor haar.
Creatieve therapie
Mireille is trots dat ze sociotherapeut is. Ze geeft creatieve therapie aan de cliënten, bijvoorbeeld in de vorm van tekenen en schilderen. Zo maakt ze contact met haar cliënt en ontstaan er gesprekken die bij de behandeling kunnen helpen. Mireille vindt het mooi om te zien dat creatief bezig zijn echt iets met iemand kan doen.
Sociotherapeut worden
Wat moet je kunnen om een goede sociotherapeut te worden? Je moet geduldig zijn, actief kunnen luisteren en passie hebben, somt Mireille op. “En liefde!” voegt ze er met een stralende glimlach aan toe.
Wil je meer weten over Mireille? Volg haar op Instagram en Linkedin
TIP: Meer lezen over wat je kunt worden met de studie Social Work? Bekijk dan ook de stories van Sharsy Anthony en Kimberly Marlin
Mental Health Caribbean is de grootste GGZ-instelling voor Caribisch Nederland. MHC organiseert in opdracht van het Zorgverzekeringskantoor Caribisch Nederland de psychische, psychiatrische en verslavingszorg op Bonaire, Saba en Sint-Eustatius.
Stagelopen bij Mental Health Caribbean?
MBO-studenten SPW, GGZ AGOOG, SPH, MWD, verpleegkundigen, psychologiestudenten en beleidsstagiaires en afstudeerstudenten zijn van harte welkom voor een stage van minimaal 6 maanden. Voor meer informatie kan je contact opnemen met Mental Health Caribbean via het e-mailadres secretariaat@mentalhealthcaribbean.com.
‘Ik wil graag iets betekenen voor Curaçao’ - Ceri-Anne Jansen
‘Iedereen verdient een tweede kans in het leven’
Gastblog door Ceri-Anne Jansen,
Justitieel Jeugdwerker
Justitieel Jeugdwerker
Ceri-AnneJansen
Hi, ik ben Ceri-Anne Jansen, 30 jaar oud en ik werk als Justitieel Jeugdwerker bij Stichting Ambulante Justitiële Jeugdzorg Curaçao (Stichting AJJC).
In deze blog vertel ik je graag hoe ik tot deze baan ben gekomen en waarom ik heb besloten om terug te keren naar mijn geboorteland Curaçao.
Jeugdjaren op Curaçao
Ik heb op verschillende scholen gezeten, waaronder de Coromoto kleuterschool, de Johan van Walbeeck basisschool en het Albert Schweitzer College Parera/Saliña, waar ik de richting Zorg en Welzijn heb gevolgd. Mijn middelbare school heb ik afgerond op het Radulphus College, waar ik het profiel Cultuur en Maatschappij heb gevolgd.
‘Ik heb online verschillende studiekeuzetesten gedaan als voorbereiding op mijn toekomstige carrière’
Hoe kwam ik tot mijn studiekeuze?
Om mij voor te bereiden op mijn toekomstige carrière, heb ik online verschillende studiekeuzetesten gedaan, waaronder een gratis test op 123test.nl en studiekeuze123.nl. Ik wist dat ik in Rotterdam wilde studeren, dus nam ik deel aan het voorprogramma van Hogeschool Rotterdam genaamd: Subi Jet pa bo Get. Dit programma bereidt studenten voor op het leven in Nederland en het volgen van een studie.
‘Door mijn stages in het buitenland leerde ik niet alleen andere culturen kennen maar ook mezelf’
Stagelopen in Peru
Flashforward naar mijn studententijd. Ik heb dit als heel fijn ervaren. Tijdens mijn studie heb ik stagegelopen bij Vluchtelingenwerk en in Peru bij een vrouwenopvang.
Het studeren en stagelopen in het buitenland hebben mij veel gebracht: vrienden van over de hele wereld, nieuwe ervaringen en het leren kennen van andere culturen, maar ook de kans om mezelf te leren kennen.
Reizen
In mijn vakanties ging ik vaak reizen. Zo heb ik veel gebackpackt en ben ik in verschillende landen in Europa geweest en reisde ik ook door Thailand.
Eerste baan: hulpverlener bij het Leger des Heils
In 2020 ben ik afgestudeerd als Social Worker, de laatste lichting van de opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening. Ik ben toen gaan werken als junior hulpverlener bij het Leger des Heils.
Bijbaantjes
In mijn vrije tijd werkte ik als freelance copywriter (tekstschrijver) voor bedrijven. Daarnaast stond ik vaak achter de bar bij wedstrijden en concerten in Amsterdam Arena en Ahoy (o.a. van Beyonce, Pink en Guus Meeuwis) en werkte ik op verschillende festivals, waaronder Rock Werchter in België en Electric Love Festival in Oostenrijk.
‘Tijdens mijn jaarlijkse bezoek aan Curaçao begon het te kriebelen…’
Terug naar Curaçao
Bijna elk jaar ging ik op vakantie naar Curaçao. Maar mijn vakantie in 2021 was anders. Die liet mij beseffen hoe graag ik een bijdrage wilde leveren aan mijn eiland, maar ook dat ik de behoefte had om weer familie om mij heen te hebben.
Ook al had ik familie in Nederland, ik miste het om na mijn werk spontaan langs te rijden bij een tante, vrienden of oude kennis.
In Nederland moet je eerst plannen om over drie weken af te spreken, met de kans dat de afspraak afgezegd wordt.
Om al die redenen heb ik de besluit genomen om terug te keren naar Curaçao. Dit was na lang nadenken en overwegen.
‘Ik besefte hoe graag ik een bijdrage wilde leveren aan mijn eiland’
HUNTU Community
Ik wilde iets betekenen voor Curaçao door mijn kennis en kunde toe te passen.
Dit deed ik al vanuit Nederland door samen met andere young professionals een platform op te zetten om kennis met elkaar te delen door o.a. podcasts te maken. Ons platform heet HUNTU Community en is te vinden op YouTube, Spotify, Instagram en Facebook.
Een nieuwe uitdaging
Sinds kort werk ik als Justitieel Jeugdwerker bij Stichting Ambulante Justitiële Jeugdzorg Curaçao (Stichting AJJC).
Als jongerenwerker ben ik verantwoordelijk voor het ondersteunen en begeleiden van jongeren tussen de 12 en 18 jaar die met Justitie in aanraking zijn gekomen of daarmee in aanraking kunnen komen. Daarnaast ben ik procesregisseur bij het Veiligheidshuis Curaçao. Het Veiligheidshuis is een platform waar alle ketenpartners (politie, OM, zorginstanties en scholen) samen complexe zaken kunnen oplossen.
‘Ik wil jongeren helpen om hun onbenutte potentieel te ontdekken’
Jongeren begeleiden
Ik denk dat ik een perfecte combinatie heb gevonden, waarin mijn missie, visie en werk samenkomen. Een perfecte combinatie van jongeren begeleiden en impact maken… en bijdragen aan het terugdringen van jeugdcriminaliteit op Curaçao. Bied een tweede kans aan. Mijn visie is om mensen, vooral jongeren, te helpen hun onbenutte potentieel te ontdekken. Mijn missie is dan ook om de jeugd te laten zien dat het anders kan, dat er veel meer mogelijkheden zijn om hun doelen (op een positieve manier) te bereiken, ondanks de situatie waarin ze zich bevinden.
Take away
Het is belangrijk om te weten wat belangrijk voor je is en waar je naartoe wilt in je leven. Hierdoor maak je keuzes vanuit een doelgerichte mindset en blijf je gemotiveerd.
Meer weten over Ceri-Anne? Volg haar op Linkedin, Instagram en Facebook.
‘Kijk welke selectieprocedure voor Geneeskunde bij jou past’ - Viola Suarez
‘Ik had direct een klik met de VU’
Interview met Viola Suarez,
student Geneeskunde
student Geneeskunde
ViolaSuarez(20)
Op haar 19e verhuisde de Curaçaose Viola Suarez naar Amsterdam om aan de Vrije Universiteit (VU) Geneeskunde te gaan studeren.
De universiteit waarmee ze meteen een klik had tijdens de studiereis in de 5e klas van het Radulphus College.
Ze zag er veel Caribische gezichten en de uitleg over Geneeskunde sprak haar aan.
Oriënteren vanaf Curaçao
Viola oriënteerde zich vanaf Curaçao verder op universiteiten waar je Geneeskunde kunt studeren. Ze dook online in de wereld van Numerus Fixus studies, toelatingseisen, ranglijsten en stappenplannen. Ze mailde met geneeskundestudenten voor informatie en verdiepte zich in de selectieprocedures. Die verschillen namelijk per universiteit.
‘Ik vond het leuk om voor de selectie te oefenen met echte studiestof’
Meeste kans
Uiteindelijk gaf de selectieprocedure bij de VU de doorslag: ‘Je krijgt o.a. studiestof opgestuurd en moet daarover een toets maken. Ik vond het leuk om alvast te oefenen met de stof en deze manier gaf mij de meeste kans om binnen te komen.’
‘Begin ruim op tijd met je aanmelding en hou de deadlines scherp in de gaten’
Uitdaging
De aanmelding voor een Numerus Fixus studie zoals Geneeskunde is nogal een uitdaging. Zeker als je aan de andere kant van de oceaan woont! ‘Je moet er vroeg mee beginnen want sommige documenten moet je via de post opsturen. 
Andere formulieren – zoals je CV en de motivatiebrief – lever je via het online systeem in. De deadlines zijn strak, die moet je goed in de gaten houden. Ik had veel aan het stappenplan op de website van de VU, daarin staat duidelijk wanneer je wat moet inleveren. Vooral de tijdlijn is superhandig!’
‘Midden in de nacht de toelatingstoets maken was wel even pittig…’
Tijdverschil
Ook het tijdverschil telt mee. Zo moest Viola midden in de nacht haar bed uit om de toelatingstoets te maken die voor iedereen op hetzelfde moment vrijgegeven wordt. ‘Dat was even pittig met een slaperig hoofd. De voorbereidende colleges waren opgenomen en kon ik online bekijken, dat was fijn.’
Ranglijst
De selectieprocedure voor Geneeskunde bestaat uit twee rondes die allebei punten opleveren. Het aantal punten bepaalt hoe hoog je op de ranglijst komt te staan. Viola: ‘Er zijn maar 350 plekken beschikbaar bij de VU; het was heel spannend of ik erbij zat. Gelukkig had ik rangnummer 130. Ik was binnen!’
‘Niet alleen met je neus in de boeken, maar ook leren hoe je een patiënt slecht nieuws vertelt’
Happy met studiekeuze
Viola zit nu in haar tweede studiejaar. Het is hard werken maar ze is nog steeds happy met haar studiekeuze. Vooral de combinatie van praktijk en theorie vindt ze interessant. Niet alleen met je neus in de boeken, maar ook leren hoe je een patiënt slecht nieuws vertelt. Of hoe je met taalbarrières kunt omgaan. Het lijkt haar mooi en bijzonder om straks als arts mensen te helpen om te genezen.
‘Misschien in de toekomst als arts terug naar Curaçao, wie weet…’
Toekomstplannen?
‘Ik wil me later gaan specialiseren, als wat weet ik nu nog niet. En dan eerst een paar jaar in Nederland werken en in de toekomst misschien terug naar Curaçao, wie weet…’
Viola’s tips voor als je geneeskunde wilt gaan studeren:
- Verdiep je in de verschillende universiteiten en hun selectieprocedures. Waar maak je de meeste kans om binnen te komen? Kijk wat bij jou past.
- Vrijwilligerswerk en snuffelstages op je CV leveren extra punten op. Lastig om te vinden? Vraag rond in je familie, meld je aan bij de Voedselbank, doe mee aan Clean Up acties, alles telt mee.
‘Ik praat met patiënten in hun eigen taal’ - Jerôme Profar
'Mijn hart ligt op Curaçao'
'Mijn hart ligt op Curaçao'
Jerôme Profar (26) – geboren en opgegroeid op Curaçao – vertrok in 2015 naar Nederland om in Maastricht Geneeskunde te studeren. Begin 2022 studeerde hij af en keerde terug naar zijn geboorte-eiland om als ANIOS (basisarts) bij het Curaçao Medical Center te gaan werken. De toekomst? Specialiseren tot chirurg en dan kijken waar hij zijn talenten in kan zetten!
‘En dan ben je ‘opeens’ arts!’ - Gregory Helmich
‘Onze kracht zit in onze diversiteit’
Gastblog door Gregory Helmich, arts
GregoryHelmich(27)
In deze blog vertel ik over mijn ervaringen als geboren en getogen Curaçaoënaar die aan de Universiteit Leiden de studie Geneeskunde succesvol wist af te ronden.
Op mijn 18e verhuisde ik naar Nederland om aan een droom te beginnen: arts worden. De keuze welke universiteit geschikt zou zijn om deze droom waar te maken was snel gemaakt. Bijna alle artsen die ik toen kende en waar ik naar opkeek hadden in Leiden gestudeerd.
Het begon al spannend, ik viel onder de allereerste lichting die decentraal geselecteerd werd voor de bachelor Geneeskunde aan de Universiteit Leiden. In andere woorden, ik moest de Biomedical Admissions Test (BMAT) afleggen en me door een aantal uitgebreide interviews worstelen. En met succes, na de eerste ronde werd ik als 21ste op de ranglijst geplaatst uit meer dan 700 deelnemers aan de BMAT.
En dan begint het pas echt
Nadat al je biomedische, natuurkundige, scheikundige, sociale kennis en skills zijn getoetst en voldoende zijn verklaard – de eerste echte berg beklommen is – dan begint het pas echt, de bachelor Geneeskunde.
‘Tijdens de bachelor Geneeskunde leer je o.a. over cellen, weefsels, organen en hoe alles met elkaar verbonden is’
Aan de Universiteit Leiden verloopt de bachelor Geneeskunde zoals aan de meeste Nederlandse universiteiten.
Je leert hoe een cel in elkaar zit en hoe deze functioneert, hoe deze cellen verschillende weefsels vormen, hoe deze weefsels organen of andere functionele eenheden vormen, hoe de onderlinge verbanden zijn tussen deze organen en als laatste wat er allemaal mis kan gaan, ziekte.
En dat was de eerste grote berg
Na drie jaar lang feitjes stampen, kennis verzamelen, soft skills oefenen – hoe vertel je slecht nieuws aan een patiënt? – en minstens 38 tentamens weten te overleven krijg je te horen dat het gelukt is, de bachelor diploma Geneeskunde is binnen. Ik herinner mij nog goed hoe trots ik was toen ik het ‘papiertje’ op mocht halen op het podium, wetende hoeveel (grotendeels letterlijk) bloed, zweet en tranen dat ‘A4’tje’ met mijn naam erop gekost had.
‘Na de bachelor is het tijd om het vak ‘arts’ in de praktijk te gaan leren: de coschappen’
Op naar de volgende fase
De bachelor Geneeskunde is in the pocket en de boekenkennis is kennelijk goed verwerkt. Dan is het tijd om het vak ‘arts’ echt te gaan leren, in de praktijk: de bekende coschappen.
Als de bachelor Geneeskunde aanvoelt als het beklimmen van de Christoffelberg op Curaçao (372m) dan lijken die coschappen vooraf wel op de Kilimanjaro in Tanzania (5895m).
Praktijkstages in het buitenland
Voordat ik aan mijn coschappen begon had ik al een duidelijke visie. Ik wilde de basis leggen in Nederland en daarna zo veel als mogelijk de praktijkstages in het buitenland lopen, het liefst in het Caribisch gebied. Met wat goed plannen, schuiven, heen en weer mailen en af en toe geduld hebben, lukte dat ook; onderzoek doen en coschappen lopen in Suriname, Curaçao en op Aruba.
‘In Suriname wordt met weinig middelen topzorg geleverd, ook in de jungle’
Coschappen gynaecologie en kindergeneeskunde in Suriname
In Suriname liep ik meer dan een half jaar de coschappen gynaecologie en kindergeneeskunde; in het Academisch Ziekenhuis van Paramaribo, het nabijgelegen Militair Hospitaal en in een afgelegen veldpost in Djumu, diep in het binnenlands junglegebied.
Ik maakte voor het eerst mee hoe een groep zeer gemotiveerde zorgprofessionals topklinische zorg leveren (ook in de jungle) ondanks de afwezigheid van beschikbare middelen. Iets waar je in een Nederlands ziekenhuis eigenlijk nooit bij stilstaat.
De uitdrukking ‘roeien met de riemen die je hebt’ kreeg hier zeker invulling.
Op Curaçao voor onderzoek, coschappen en de covid-pandemie
Toen ik in de eerste helft van 2021 op Curaçao was voor coschappen en een onderzoek (op afstand) naar de effecten van Remdesivir (een antiviraal medicijn) op covid-patiënten in het academisch ziekenhuis in Leiden, luidde de noodklok op Curaçao. Er was een explosieve toename aan covid-besmettingen. De avondklok werd geïntroduceerd, de beschikbare covid-bedden in het ziekenhuis werden fors uitgebreid en de spoedeisende hulp kreeg een indrukwekkende veldtent op de parkeerplaats van het Curaçao Medical Center (CMC).
‘Die vastberaden sfeer in het CMC tijdens de covid-pandemie zal ik nooit vergeten’
Dankzij het stevig optreden van de gezondheidsautoriteiten op het eiland, het zeer harde werken van zorgpersoneel van het CMC en het invliegen van extra (vrijwillige) medici uit het buitenland werd covid de kop ingedrukt en kon de reguliere zorg weer hervat worden. De vastberaden en saamhorige sfeer destijds in het CMC is iets wat ik nooit zal vergeten en mij tot nu toe nog kippenvel kan geven.
Dan ook nog maar coschappen op Aruba
Het einde van mijn coschappen kwam al snel in zicht maar ik had nog een keuzeruimte over voor een extra coschap. Aruba, het geboorte-eiland van mijn moeder, leek me een zeer geschikte plek. Ik heb daar twee maanden meegedraaid in een dermatologie praktijk waarbij ik dagelijks in minstens vier talen gesprekken voerde met patiënten, hun dermatologische klachten in kaart bracht en samen met mijn supervisor de juiste behandeling startte.
‘Op Aruba kregen we na een consult van een dankbare patiënt een kilo verse honing’
Het was een bijzondere ervaring om zo achter de schermen een kijkje te krijgen in de gezondheidszorg van het zustereiland van Curaçao en de vriendelijkheid van de Arubanen te ervaren. In sommige landen geven patiënten aan hun arts een kleinigheidje na een consultatie als blijk van dank, zo kregen wij van een imker een kilo verse Arubaanse honing die we in de lunchpauze natuurlijk gelijk moesten proeven.
De allerlaatste keer coschappen… en dan?
Na Aruba keerde ik terug naar Nederland om mijn allerlaatste coschap te lopen in het Alrijne ziekenhuis in Leiderdorp. Na vier maanden hard en zo efficiënt mogelijk werken wist ik ook dit laatste coschap met succes af te ronden.
En dan ben je ‘opeens’ arts en mag je jezelf dokter Helmich noemen
Het laatste coschap gelopen, het laatste vinkje gezet en dan krijg je een datum wanneer je het volgende ‘A4’tje’ met je naam erop mag komen ophalen.
Dankbaar
Ik heb in de periode van mijn laatste coschap nog vaak gereflecteerd op mijn ervaringen binnen de gezondheidszorg in het Caribisch gebied en in Nederland en alle verschillen tussen ziekenhuizen, patiënten en de zorgmedewerkers. Al snel trok ik de conclusie dat ik voor al deze ervaringen dankbaar ben, ik deze koester en dat ze mij altijd bij zullen blijven. Onze kracht zit in onze diversiteit.
(vers afgestudeerde) Dokter Helmich
En toen zag je de Everest (8849m) op de horizon, het ‘echte werk’ staat nu voor de boeg, je hebt geleerd hoe arts te worden, nu nog het vak zelfstandig uitvoeren.
Meer weten over Gregory? Volg hem op zijn Linkedin pagina.